ภาพยนตร์เรื่อง “36” บอกเล่าเรื่องราวของ ทราย หญิงสาวผู้มีอาชีพหาสถานที่ถ่ายทำภาพยนตร์ โดยเธอจะเก็บภาพสถานที่ทุกแห่งด้วยกล้องดิจิตอล จนกระทั่งเธอได้พบชายหนุ่มชื่อ อุ้ม ผู้ชอบการถ่ายภาพด้วยกล้องฟิล์มมากกว่า เรื่องราวของการบันทึกความทรงจำใน 2 รูปแบบจึงเกิดขึ้นด้านนวพลให้ สัมภาษณ์ที่ปูซานว่า การออกฉายครั้งแรกของหนังเรื่องนี้ เกิดขึ้นในห้องฉายขนาดเล็กที่มีผู้ชมเพียง 20 คนเท่านั้น การได้รับเชิญให้ฉายในเทศกาลภาพยนตร์ปูซานถือเป็นเกียรติสำหรับเขาอย่างยิ่ง และว่าหนังของเขาเป็นการบอกเล่าว่าเราสามารถมองวิถีชีวิตของเราได้หลายรูป แบบแตกต่างกันด้านเบลา ทาร์ ผู้กำกับชั้นนำชาวฮังกาเรียน ในฐานะหัวหน้าคณะกรรมการผู้ตัดสินรางวัลสายนิว เคอร์เรนท์ส กล่าวแสดงความเห็นต่อ”36″ ว่า สามารถสร้างสรรค์ภาษาทางภาพยนตร์เป็นของตนเอง โดยเฉพาะบทซึ่งมีความน่าตื่นตะลึงและมีศิลปะ ไม่ฟุ่มเฟือย และไม่จำเป็นต้องมีการบอกเล่าที่เกินความจำเป็น
ที่มา : http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1350138271&grpid=03&catid=03
ไม่มีมากอะไรครับ เพิ่งดูแล้วชอบ
ถ้าเรามีโอกาสไม่จำกัดในชีวิต เราก็คงไม่ได้คิดอะไรละเมียดมากนัก
เพราะเรารู้ว่าถ้าเราพลาด เราก็ยังมีโอกาส
โอกาสเกิด Noise ในชีวิตก็คงไม่น้อย
แต่ถ้าเราจำกัดโอกาสที่มี ลงไปล่ะ การตัดสินใจของเราก็คงต่างออกไป
ต้องคิดมากกว่าเดิม และผลลัพธ์ที่เกิดจาก “การคิด” มากขึ้น ก็มีโอกาสที่ดีกว่า
การลงทุนก็คงไม่ต่างกัน…
ปล นอกจากหนังแล้วผมยังชอบเพลงประกอบของวง Yellow Fang วงหญิงล้วนที่ทำเพลงได้ลึกมาก
เกร็ด : 36 เท่ากับจำนวนการกด shutter ของกล้องฟิลม์
โดย 1154
4 เม.ย. 2556
VI Hybrid by 1154 